2018-08-17

Zin van Zintuigen

Elke school heeft zo haar manier om het schooljaar af te sluiten. Veel scholen organiseren een schoolfeest en een groot deel van de Nederlandse scholen stuurt haar groep acht een paar dagen op kamp. Dit geeft een andere en bijzondere dynamiek in de bovenbouw want de zevende jaars mogen vast oefenen met ‘de oudsten’ zijn en wennen aan het idee dat hun maatjes uit groep acht er het volgende jaar niet meer bij zijn.

Op de Zevensprong in Boskoop pakte directeur Jeannette het dit jaar rigoureus aan: de groepen zes en zeven werden bij elkaar gezet en hadden hun eigen schoolverlatersfeestje met als thema: sport en voeding.

Ik mocht samen met twee andere moeders een ochtendje meedraaien om met deze vijftig kinderen een gezonde lunch te koken in het kooklokaal op school. Het uitgangspunt was iets maken wat in de buurt kwam van wat kinderen normaal ook thuis wel eens eten en dit een (nog) gezondere twist geven. Zo kwamen er exotische volkorentosti’s, smoothies, bananenpannenkoeken en bataatsoep op tafel. Heerlijk.

Wat meteen al opviel was het enthousiasme: vrijwel alle kinderen hadden er zin in! Kijkend naar de enorme hoeveelheid fruit, groenten, zuivel en granen was er één leerling die zich afvroeg of ik dit allemaal zelf gekocht had. “Nee hoor, de Boskoopse Albert Heijn is de ruimhartige sponsor”, lachte ik en liet de kinderen de producten uitzoeken voor hun recepten.

Het allerleukste aan koken met kinderen is hun nieuwsgierigheid; wat mij betref een voorwaarde om creatief te kunnen koken. Ze willen ook van nature overal aanzitten en juist deze eigenschap is belangrijk om je ingrediënten te leren kennen. Een gemberwortel ziet er best gek uit en voelt wat bobbelig en hard aan. Eenmaal open gesneden komt er een heerlijke geur vanaf en dat leverde mooie reacties bij de kinderen op. “Lekker, oooo wat zoet, mag ik er aan likken?, kun je dit eten?, wat doe je hiermee?” Het brengt het gesprek meteen bij het onderwerp, namelijk je maaltijd.
In één rondje met de gemberwortel waren al bijna alle zintuigen aan bod gekomen: een mooi vertrekpunt voor bereiden van de lunch.

Waar ik heen wil is dit: stimuleer het aanraken van voedsel. In onze cultuur is het niet direct gebruikelijk om met je vingers eten aan te raken, maar het geeft ons, naast het leren kennen van het product, ook belangrijke informatie over de versheid en kwaliteit ervan. We zijn geneigd de ingrediënten zo snel mogelijk klaar te maken, zonder daarbij van tevoren even te kijken, ruiken en voelen aan datgene wat we straks op gaan eten. Kinderen hebben deze tastzin al van nature: baby’s kunnen eindeloos een voorwerp in hun hand houden, bekijken en als een pitbull tussen hun tandloze kaakjes klemmen. Wij sturen dat weer wat bij, dat moet ook wel om minder geschikte artikelen op afstand te houden. Maar laten we de behoefte aan avontuur vooral niet teveel onderdrukken: ze kunnen er later nog zoveel plezier van hebben en laten we eerlijk zijn: stiekem is het toch gewoon leuk om lekker overal aan te zitten…

Ik wens jullie een mooie en vooral avontuurlijke zomer toe!