2018-10-19

Willem Wortel

Onlangs in het nieuws: “Paarse bloemkool en spruitjes die wél te eten zijn: de groenten van morgen”. Goede titel want het had meteen mijn aandacht en dan vooral omdat ik spruitjes prima te eten vind. Best gek om “eetbarte” spruitjes aan te bieden. Met zo’n statement krijgen we de ouderwetse, “on-eetbare”, groene balletjes sowieso niet aan onze kinderen gesleten.

Genoeg over de spruiten; paarse bloemkolen zijn minstens zo interessant. Ik ben benieuwd hoe die zullen smaken. Grappig hoe dat werkt in ons hoofd; we zijn zo geprogrammeerd dat groenten en fruit een bepaalde kleur en vorm moeten hebben, dat elke afwijking hiervan de suggestie wekt dat de smaak dan ook anders zal zijn. De misvormde paprika’s en komkommers zijn hier getuige van; die blijven ondanks mooie aanbiedingen en voorlichting om het imago te verbeteren, nog altijd eenzaam in de schappen achter.

Het bekendste voorbeeld hiervan is de wortel. Tot een paar jaar geleden waren we er met z’n allen toch wel van overtuigd dat deze oranje hoort te zijn. Tegenwoordig vind je de peentjes in allerlei kleuren en lijkt dit het gevolg van voedseltrends te zijn. Niets is minder waar. De eerste wortel stamt uit de zevende eeuw en kwam uit Afghanistan. Deze oerwortel was heel donkerpaars, bijna zwart. Later kwamen rond de Middellandse Zee ook rode en gele wortels voor en deze zijn pas in de zeventiende eeuw door kruising oranje gemaakt, naar verluid om de toenmalige stadhouder Willem van Oranje te eren. Deze geschiedenis van de wortel geeft mooi aan hoe bepalend kleur en vorm zijn voor onze beeldvorming van een product. Had onze beroemde stadhouder nooit bestaan dan hadden we nu waarschijnlijk nog steeds op zwarte penen zitten te knagen…
Dit wetende stel ik mezelf de vraag of onze wereld nou echt zit te wachten op paarse bloemkolen en zwarte zuurkool (ja die komt er ook aan!). Ik  vermoed dat onze oudere generatie het wel gelooft met al die malle kleuren en het lekker houdt bij de huidige kooltjes en knolletjes. Maar de nieuwsgierige nieuwe lichting medemensen zou hier zomaar blij van kunnen worden. Het staat gezellig en naar het schijnt smaakt het ook beter, al nemen mijn kritische smaakpapillen dat niet zomaar voetstoots aan: eerst proeven dan geloven. 

Ik kan wel gaan mopperen dat al die innovaties niet nodig zijn. Dat we uit moeten gaan van het oerproduct, dus de groenten eten zoals deze bedoeld is en niet een gemanipuleerde variant daarop. Maar ja…. als we daarmee onze jeugd aan de groenten krijgen weegt dat voor mij net even wat zwaarder.

Conclusie: laten we het gewoon proberen. Je hoeft de verandering niet te omarmen en ook niet af te wijzen. Besef dat innovaties onderdeel zijn van onze maatschappij en als je dan toch zo’n gekleurde bloemkool op je bord hebt, denk dan maar even aan de wortel van Willem…