2019-06-26

Markt perikelen

Afgelopen zaterdag bezocht ik voor het eerst in weken weer eens de markt in Boskoop. Bij de verschillende kramen was het behoorlijk druk en ik betrapte mezelf erop dat ik het wachten helemaal niet erg vond. Sterker nog: ik genoot ervan.
Normaal zou ik, net als vele mensen met mij vermoed ik, in een wachtsituatie mijn mobiel uit mijn zak vissen om ‘iets te doen te hebben’. Maar in de rij bij de visboer maakte ik bewust de keuze om mijzelf niet af te sluiten, maar juist deel te nemen aan de dynamiek. Het leverde mij een vrolijk uur op.

Om te beginnen is de markt bij uitstek een smeltkroes van mensen. Van kinderwagen tot rollator; alles komt voorbij. Vooral de manier waarop mensen zich voortbewegen levert leuke plaatjes op: fietsers manoeuvreren voorzichtig vanwege de nét even te volle tassen aan het stuur, ontsnapte peuters rennen langs met een vader of moeder roepend achter zich aan, drukdoeners zigzaggen zich ‘hallo/dag’-zeggend tussen de menigte door. Er zijn ook mensen die niet bewegen en standaard de doorlooproutes blokkeren omdat ze verwikkeld zijn in een gesprek van grote betekenis.

Want dat is de markt vooral: een sociale happening. Er moet gepraat, gelachen, gegroet, geroepen, gekeken, bekeken, geproefd, gekeurd, onderhandeld en overlegd worden. Het overleg kan overal over gaan, maar vaak vooral over de staat van het te kopen product. “Is het vers? Hoe vers dan wel? Waar komt het vandaan? Hoe lang is het houdbaar?” En de meest gangbare: “Wat betaal ik als er ik drie neem?”

Ik denk dat dit overleggen belangrijk is. In een supermarkt ga je doorgaans de bovenstaande dingen niet vragen, maar op een markt, waar je direct met de verkoper te maken hebt, durven we dat blijkbaar wel. En dat is prima. Het is ook belangrijk om te weten met wat voor vis, fruit, bloemen, kaas, brood, loempia, nootjes, enz. je te maken hebt. Blijkbaar hechten we er toch aan om goede verse producten te kopen en dat is nergens zo tastbaar als op een markt. We worden aangemoedigd om kritisch te zijn, gezien de bordjes met fruit en kaas die uitnodigend klaar staan. In alle eerlijkheid: ik maak ook vaak dankbaar gebruik van deze bordjes om mijn spontaan opgekomen trek te stillen; een combinatie van honger en nieuwsgierigheid zullen we maar zeggen. En daar is naar mijn smaak helemaal niets mis mee. Geniet dus van het feit dat op deze manier boodschappen doen een belevenis is waarbij je kritisch en nieuwsgierig mag zijn. 
Want wees nou eerlijk: waar vind je dat nog…?