2019-06-26

Het heel eiereneten

Al een aantal maanden kunnen we niet om de paaseieren heen. De vullingen worden steeds hipper en ook aan de buitenkant zijn het kleurrijke kunstwerkjes. Het prikkelt onze nieuwsgierigheid en daarmee is het qua marketing meer dan geslaagd.
Wie wil kan zich een ongans eten voor weinig geld, want de eitjes worden met kilo’s tegelijk voor weinig geld aangeboden. 

Maar we kunnen er niet omheen dat iemand in die keten van cacaoverwerking daar niet bijster veel aan verdient. Het gezonde verstand begrijpt al snel dat de grote miljoenenbedrijven die in cacao handelen en de supermarkten die het in de schappen zetten, wel zorgen dat ze voldoende winst op de chocolade maken. Dat moet het dus wel de onderste schakel zijn die aan het kortste financiële einde trekt; de cacaoboeren uit de tropen.
Tegenwoordig zijn zo’n beetje alle paaseieren in de supermarkt voorzien van een keurmerk. Veelal UTZ, maar ook fairtrade (Max Havelaar) en Rainforest Alliance komen voorbij. Het blijkt dat deze keurmerken ieder hun focuspunten en raakvlakken hebben.

Deze drie bekendste keurmerken even in het kort:
Fairtrade zet in op het betalen van een gegarandeerde minimumprijs per kilo cacao. UTZ stimuleert beter ondernemerschap van de cacaoboeren en Rainforest Alliance richt zich op de manier waarop boerderijen worden beheerd aan hand van de 3 P’s van duurzame ontwikkeling: People (mensen), Planet (planeet/milieu) en Profit (opbrengst/winst).
De gemene deler van de drie keurmerken zit hem erin dat ze allen streven naar een zo hoog mogelijk inkomen voor de boeren. Dit wordt bewerkstelligd door een minimumprijs voor de cacao en d.m.v. een ‘fairtrade bonus’. En vooral over deze broodnodige bonus valt veel te zeggen. De bonus wordt namelijk gebaseerd op de prijs van cacao op de wereldhandel en die cacaoprijs wordt voortdurend naar beneden gedrukt. Oftewel: de cacaoboeren krijgen een heel klein beetje meer op een bedrag dat enorm is verminderd. In totaal dus nog steeds veel te weinig om een echt behoorlijk bestaan op te bouwen.
Dit is een lastige, want wanneer we een keurmerk zien mogen we aannemen dat het goed zit met de omstandigheden, toch? 

Zoals je hierboven kunt lezen is er al veel verbeterd ten gunste van arbeidsomstandigheden en duurzaamheid. Echter, de grote multinationals die handelen in de cacao hebben een dusdanige monopolie dat ze in staat zijn de cacaoprijzen sterk onder druk te zetten. Dus krijgt de boer wel een ‘eerlijk’ deel, maar dit is gebaseerd op de huidige lage cacaoprijzen. 
En hier zit het hele eieren-eten: De consument vraagt om goedkope chocolade en dus wordt dit geleverd. Klassiek geval van vraag en aanbod. Want stel jezelf eens eerlijk de vraag of je werkelijk bereid zou zijn om een paar euro meer te betalen voor je paaseieren en bonbonnetjes? Eet je er dan minder? Of blijf je zoeken naar de goedkoopste optie? Bij die laatste keuze zal geen cacaoboer in de wereld ooit echt een behoorlijk inkomen krijgen. 
Want al verdienen zij het wel, ze ontvangen het niet….